Widzialność jest cechą lub właściwością Świętego Kościoła, który Chrystus Nasz Pan chciał założyć jako widzialne społeczeństwo, mianowicie, związek ludzi działających na rzecz wspólnego celu (widzialność formalna). Tak, więc Kościół Święty jest społeczeństwem formalnie widzialnym, chociaż nie wszystkie jego elementy są widzialne (na przykład Duch Święty jest obecny w jego głównej części, choć jest nie widzialny; tak samo Łaska, Dary i Owoce Ducha Świętego). Pomimo to, jest postrzegane jako takie. Co więcej jest widzialne w inny sposób, to znaczy, może być odróżnione od innych, podobnych (Salaverry, nr 1123).
Społeczeństwo jest widzialne, gdy jego więzi społeczne są widzialne. Do czego się odnosimy? Do tych elementów, które tworzą związek i sprawiają, że dąży do tego samego celu. Jak się to dzieje w Kościele?
Społeczeństwo jest widzialne, gdy jego więzi społeczne są widzialne. Do czego się odnosimy? Do tych elementów, które tworzą związek i sprawiają, że dąży do tego samego celu. Jak się to dzieje w Kościele?
Więzami społecznymi w Kościele są:
- Autentyczne Magisterium – poprzez które przedstawia do wierzenia i wyznawania prawdy Wiary.
- Święty Urząd – który, poprzez święte ryty zapewnia kult Boży oraz udziela wiernym Sakramentów (dla ich uświęcenia).
- Społeczny System (Dyscyplina) – który poprzez zdrową dyscyplinę zarządza i kieruje wiernych do ich celu.
Jeżeli Kościół nie byłby widziany jako prawdziwy i odróżnialny od fałszywych, nie może zastać narzucony wszystkim jako zobowiązujący i potrzebny. (Salaverry, l. 3, c. 3, a. 1, nr 1137; Sobór Watykański, Const. De Fide, Denzinger 1793).
Zatem, widzialność Kościoła nie jest czymś poprzedzającym sam Kościół, ale czymś wynikającym, z jego obecności między ludźmi, że tak powiemy: ponieważ ta góra ma taką objętość i znajduje się w tym położeniu geograficznym, więc możemy ją zobaczyć. Tak, więc widzialność czegoś, wynika z obecności tego czegoś. "Widzę ją taką, ponieważ jest”, a nie, "jest, ponieważ taką ją widzę”.
Jeszcze jaśniej poprzez następujących przykład: jeżeli widzę mężczyznę idącego z damą za rękę, nie sprawia to, że ona staje się jego żoną. Gdyby naprawdę byli małżeństwem, mógłbym powiedzieć, że ta dama, z którą idzie za rękę, jest jego żoną. Tak, więc to, co widzę, nie wystarcza by coś stwierdzić.
Zastosujmy to do Świętego Kościoła. Czy jest widzialny? Z pewnością. Kiedy to co widzę jest Świętym Kościołem, a kiedy nie jest? Kiedy widzę jego więzy społeczna, które pokazują to samo, mianowicie: Autentyczne Magisterium, Święty Urząd, Społeczny System (zdrowa dyscyplina, która zarządza i kieruje do sobie właściwego celu, tj. zbawienia).
Przekształćmy: Tam gdzie (ubi) znajdujemy Wiarę i Doktrynę integralną, Autentyczny Kult (Msza oraz prawdziwe Sakramenty, które zakładają rzeczywiste święcenia, prawdziwych biskupów i kapłanów) oraz Dyscyplinę mającą za cel zbawienie, tam (ibi) jesteśmy wobec Kościoła Katolickiego.
Jednak w nowym kościele, od Watykańskiego II (ubi), Wiara i Doktryna są zmienione, okaleczone, a nawet błędne, Mszą jest msza nowa, wraz z nowymi sakramentami (niektóre z nich nieważne: Bierzmowanie, Święcenia kapłańskie i Konsekracje biskupie, Ostatnie Namaszczenie), Dyscyplina zmieniona (na przykład, obecnie powodem unieważniania małżeństw przez Watykan jest niespójność psychologiczna); tak więc, jest tam (ibi) inny Kościół.
To co widzisz, nie jest tym, za co się podaje. Nie jest to widzialność tego, co Katolickie, ale czegoś innego.
Zatem, widzialność Kościoła nie jest czymś poprzedzającym sam Kościół, ale czymś wynikającym, z jego obecności między ludźmi, że tak powiemy: ponieważ ta góra ma taką objętość i znajduje się w tym położeniu geograficznym, więc możemy ją zobaczyć. Tak, więc widzialność czegoś, wynika z obecności tego czegoś. "Widzę ją taką, ponieważ jest”, a nie, "jest, ponieważ taką ją widzę”.
Jeszcze jaśniej poprzez następujących przykład: jeżeli widzę mężczyznę idącego z damą za rękę, nie sprawia to, że ona staje się jego żoną. Gdyby naprawdę byli małżeństwem, mógłbym powiedzieć, że ta dama, z którą idzie za rękę, jest jego żoną. Tak, więc to, co widzę, nie wystarcza by coś stwierdzić.
Zastosujmy to do Świętego Kościoła. Czy jest widzialny? Z pewnością. Kiedy to co widzę jest Świętym Kościołem, a kiedy nie jest? Kiedy widzę jego więzy społeczna, które pokazują to samo, mianowicie: Autentyczne Magisterium, Święty Urząd, Społeczny System (zdrowa dyscyplina, która zarządza i kieruje do sobie właściwego celu, tj. zbawienia).
Przekształćmy: Tam gdzie (ubi) znajdujemy Wiarę i Doktrynę integralną, Autentyczny Kult (Msza oraz prawdziwe Sakramenty, które zakładają rzeczywiste święcenia, prawdziwych biskupów i kapłanów) oraz Dyscyplinę mającą za cel zbawienie, tam (ibi) jesteśmy wobec Kościoła Katolickiego.
Jednak w nowym kościele, od Watykańskiego II (ubi), Wiara i Doktryna są zmienione, okaleczone, a nawet błędne, Mszą jest msza nowa, wraz z nowymi sakramentami (niektóre z nich nieważne: Bierzmowanie, Święcenia kapłańskie i Konsekracje biskupie, Ostatnie Namaszczenie), Dyscyplina zmieniona (na przykład, obecnie powodem unieważniania małżeństw przez Watykan jest niespójność psychologiczna); tak więc, jest tam (ibi) inny Kościół.
To co widzisz, nie jest tym, za co się podaje. Nie jest to widzialność tego, co Katolickie, ale czegoś innego.
Czy jest to możliwe? Porównajmy. Kiedy Arianizm niszczył całe
chrześcijaństwo, Święty Atanazy powiedział: “Wy macie kościoły, my mamy
Wiarę”. Tak więc: Gdzie była widzialność Kościoła – w Katedrze w
Konstantynopolu czy na wygnaniu Świętego Atanazego? Gdzie była widzialność
podczas Schizmy Wschodniej? Była na spotkaniu w Asyżu? Była w synagodze w
Koloni? W komunii udzielonej bratu Rogerowi (Protestantowi, do ręki, z
rąk kard. Ratzingera, podczas pogrzebu Jana Pawła II)?
